De klas M2/E1 van 82 leerlingen: met drie op een bank van twee
Maandag, de eerste overhoring in beide klassen. Gezien het licht desastreus resultaat van de herhalingstest vraag ik enkel basisoefeningen die allemaal in de klas gezien zijn. Makkelijker kan echt niet, deze oefeningen zouden de leerlingen echt moeten beheersen. Tijdens de verbetering van de overhoring wordt mijn gemoedstoestand danig op de proef gesteld. Een kleine minderheid haalt een uitstekend resultaat, maar minstens de helft bakt er wederom weinig van. In de klas M2/E1, de klas van 82 leerlingen, is exact de helft geslaagd. In de andere klas, de jongens en meisjes van M1, is iets meer dan de helft geslaagd. Moet ik hier nu blij mee zijn?
130 leerlingen is gelijk aan 130 te verbeteren overhoringen
Afgelopen week ben ik weer wat wijzer geworden wat betreft het Burkinese onderwijssysteem. Zo gaf Simon, buurman en sinds meer dan twintig jaar leerkracht op het CFP, mij nog een bijkomende verklaring voor het zwakke niveau wiskunde bij een groot aantal van mijn leerlingen. Door het grote aantal leerlingen per klas kan de school zich niet veroorloven dat te veel jongens en meisjes hun jaar overdoen. Immers, elk jaar komt er een hele lading nieuwe leerlingen in het eerste jaar bij. Op die manier heeft men vorig jaar heel wat jongens en meisjes vanuit M1 naar M2 laten overgaan die eigenlijk niet geslaagd waren en hadden moeten blijven zitten. In M1 moest er immers plaats gemaakt worden voor de leerlingen uit het gemeenschappelijke eerste basisjaar. In de hogere jaren moeten de leerkrachten dan maar proberen de brokken te lijmen, wat een hopeloze zaak is. Maar wat wil je, ‘c’est l’Afrique, il faut vivre avec…’(aldus Simon).
De Italiaanse Suzanne
Verder stelde ook Suzanne, een Italiaanse ontwikkelingshelpster, mijn beeld van het basisonderwijs in de dorpen van de provincie Kossi bij. Suzanne werkt voor het Italiaanse Pentalux, een organisatie opgericht door gepensioneerde opticiens, die in de dorpen de ogen van de kinderen controleert. Naast het project hier in Nouna heeft Pentalux ook nog een project lopen in de vluchtelingenkampen van West-Sahara waar de rebellenbeweging Polisario actief is. Suzanne werkt in het ziekenhuis van Nouna samen met de afdeling ‘oftalmologie’. Ze regelt de afspraken voor de bezoeken aan de scholen en gaat mee naar de dorpen om te kijken of alles vlot verloopt. Suzanne heeft onder andere vastgesteld dat kinderen die in het laatste jaar basisonderwijs zitten, er niet altijd in slagen om de letters bij de oogtest te lezen en dit, niet omdat er iets met hun ogen aan de hand is, maar wel omdat ze nog altijd de letters van het alfabet niet kennen. Maar kennis of geen kennis, de kinderen zullen hun diploma van lager onderwijs behalen, aangezien de onderwijsstatistieken op peil moeten blijven (en liefst de hoogte ingaan) om de subsidies van de internationale instellingen, waaronder IMF en Wereldbank, te verkrijgen. Het diploma van lager onderwijs is echter geen garantie dat de leerlingen bepaalde essentiële zaken van taal en rekenen onder de knie hebben. Nog een aangenaam detail: Suzanne woont in Berlijn en ze houdt zowaar van schaken…
Een pint pakken met abbé Abel, Fredo, Auréliens, Benjamin en abbé Pierre
Donderdag 1 november. Allerheiligen heb ik gevierd bij Fredo, collega en buurman. Hij heeft mij uitgenodigd om ’s middags te komen eten. Rijst met soembala-saus, zeker niet slecht. Daarna nog een pint gaan pakken met de abbés Pierre Sanou en Abel Traore.
De theatergroep van de Aumônerie: een leuke bende!
Om 15u00 is er een eerste bijeenkomst van de theatergroep in de Aumônerie. Dit jaar wordt het stuk ‘Le fruit est dans le ver’ opgevoerd. Abbé Pierre komt langs om de rollen te verdelen en er worden nog een aantal spelletjes gespeeld. Wat een leuke bende!
Zaterdagavond ga ik uit eten met Maurice, Brigitte en Suzanne. Maurice en Brigitte zijn een Zwitsers koppel die via de universiteit van Heidelberg hier in het ziekenhuis van Nouna werken. Maurice is kinderarts en Brigitte verpleegster. Ik vraag Maurice naar de ziektes waar hij het meest mee geconfronteerd wordt. Op dit moment hebben bijna alle kinderen malaria, maar Maurice stelt ook vele gevallen van ondervoeding vast. Wat hem het meest frustreert, is dat hij niet over de voedzame melk kan beschikken die hij in dergelijke gevallen zou moeten voorschrijven. Het is geen gebrek aan kennis, want in Ouagadougou hebben ze de melk, maar in Nouna is ze gewoonweg niet beschikbaar.
130 leerlingen is gelijk aan 130 te verbeteren overhoringen
Afgelopen week ben ik weer wat wijzer geworden wat betreft het Burkinese onderwijssysteem. Zo gaf Simon, buurman en sinds meer dan twintig jaar leerkracht op het CFP, mij nog een bijkomende verklaring voor het zwakke niveau wiskunde bij een groot aantal van mijn leerlingen. Door het grote aantal leerlingen per klas kan de school zich niet veroorloven dat te veel jongens en meisjes hun jaar overdoen. Immers, elk jaar komt er een hele lading nieuwe leerlingen in het eerste jaar bij. Op die manier heeft men vorig jaar heel wat jongens en meisjes vanuit M1 naar M2 laten overgaan die eigenlijk niet geslaagd waren en hadden moeten blijven zitten. In M1 moest er immers plaats gemaakt worden voor de leerlingen uit het gemeenschappelijke eerste basisjaar. In de hogere jaren moeten de leerkrachten dan maar proberen de brokken te lijmen, wat een hopeloze zaak is. Maar wat wil je, ‘c’est l’Afrique, il faut vivre avec…’(aldus Simon).
De Italiaanse Suzanne
Verder stelde ook Suzanne, een Italiaanse ontwikkelingshelpster, mijn beeld van het basisonderwijs in de dorpen van de provincie Kossi bij. Suzanne werkt voor het Italiaanse Pentalux, een organisatie opgericht door gepensioneerde opticiens, die in de dorpen de ogen van de kinderen controleert. Naast het project hier in Nouna heeft Pentalux ook nog een project lopen in de vluchtelingenkampen van West-Sahara waar de rebellenbeweging Polisario actief is. Suzanne werkt in het ziekenhuis van Nouna samen met de afdeling ‘oftalmologie’. Ze regelt de afspraken voor de bezoeken aan de scholen en gaat mee naar de dorpen om te kijken of alles vlot verloopt. Suzanne heeft onder andere vastgesteld dat kinderen die in het laatste jaar basisonderwijs zitten, er niet altijd in slagen om de letters bij de oogtest te lezen en dit, niet omdat er iets met hun ogen aan de hand is, maar wel omdat ze nog altijd de letters van het alfabet niet kennen. Maar kennis of geen kennis, de kinderen zullen hun diploma van lager onderwijs behalen, aangezien de onderwijsstatistieken op peil moeten blijven (en liefst de hoogte ingaan) om de subsidies van de internationale instellingen, waaronder IMF en Wereldbank, te verkrijgen. Het diploma van lager onderwijs is echter geen garantie dat de leerlingen bepaalde essentiële zaken van taal en rekenen onder de knie hebben. Nog een aangenaam detail: Suzanne woont in Berlijn en ze houdt zowaar van schaken…
Een pint pakken met abbé Abel, Fredo, Auréliens, Benjamin en abbé Pierre
Donderdag 1 november. Allerheiligen heb ik gevierd bij Fredo, collega en buurman. Hij heeft mij uitgenodigd om ’s middags te komen eten. Rijst met soembala-saus, zeker niet slecht. Daarna nog een pint gaan pakken met de abbés Pierre Sanou en Abel Traore.
De theatergroep van de Aumônerie: een leuke bende!
Om 15u00 is er een eerste bijeenkomst van de theatergroep in de Aumônerie. Dit jaar wordt het stuk ‘Le fruit est dans le ver’ opgevoerd. Abbé Pierre komt langs om de rollen te verdelen en er worden nog een aantal spelletjes gespeeld. Wat een leuke bende!
De theatergroep van de Aumônerie: Laurentin en abbé Pierre
De varkensstal van Jean
Vrijdag bezoek ik de varkensstal van Jean-Chrisostôme, mijn leraar Djoela. De bouw van de varkensstal is nog niet zo lang geleden door Afrant gefinancierd. Aanvankelijk heeft Jean moeite gehad om de varkensstal draaiende te krijgen, omdat hij vergeten was bij het bestek van de varkensstal ook de kosten voor het opstarten ervan te rekenen. Hier heeft Jean nu echter een mouw aangepast door in het droogseizoen een café te beginnen waar dolo wordt geserveerd en in een later stadium ook het vlees uit de varkensstal. Met het geld afkomstig van het café worden de werkingskosten van de varkensstal betaald, waaronder het eten van de dieren, het onderhoud van de stallen, medische kosten, ed. Jean maakt per varken ongeveer 50% winst, maar het bedrag dat hij er zelf aan overhoudt, is, gezien de geleverde inspanningen, echt belachelijk weinig, nl. zo’n 3,75 €.
Openingsweekend van de JEC: de voorzitter en de eregasten
‘s Avonds is het de opening van het kamp van de JEC, la Jeunesse Etudiante Catholique, in het vormingscentrum Badenya. Aangezien ik mij hier al goed geïntegreerd heb, ben ik ook uitgenodigd. De JEC is een jeugdbeweging vergelijkbaar met de KSA van bij ons, maar het geloofsaspect is wel veel sterker aanwezig. Het is het openingsweekend van het nieuwe werkingsjaar en tegelijk een vormingsweekend voor leiding afkomstig uit het hele bisdom.
Openingsweekend van de JEC: de leiding
De varkensstal van Jean
Vrijdag bezoek ik de varkensstal van Jean-Chrisostôme, mijn leraar Djoela. De bouw van de varkensstal is nog niet zo lang geleden door Afrant gefinancierd. Aanvankelijk heeft Jean moeite gehad om de varkensstal draaiende te krijgen, omdat hij vergeten was bij het bestek van de varkensstal ook de kosten voor het opstarten ervan te rekenen. Hier heeft Jean nu echter een mouw aangepast door in het droogseizoen een café te beginnen waar dolo wordt geserveerd en in een later stadium ook het vlees uit de varkensstal. Met het geld afkomstig van het café worden de werkingskosten van de varkensstal betaald, waaronder het eten van de dieren, het onderhoud van de stallen, medische kosten, ed. Jean maakt per varken ongeveer 50% winst, maar het bedrag dat hij er zelf aan overhoudt, is, gezien de geleverde inspanningen, echt belachelijk weinig, nl. zo’n 3,75 €.
Openingsweekend van de JEC: de voorzitter en de eregasten
‘s Avonds is het de opening van het kamp van de JEC, la Jeunesse Etudiante Catholique, in het vormingscentrum Badenya. Aangezien ik mij hier al goed geïntegreerd heb, ben ik ook uitgenodigd. De JEC is een jeugdbeweging vergelijkbaar met de KSA van bij ons, maar het geloofsaspect is wel veel sterker aanwezig. Het is het openingsweekend van het nieuwe werkingsjaar en tegelijk een vormingsweekend voor leiding afkomstig uit het hele bisdom.
Openingsweekend van de JEC: de leiding
Zaterdagavond ga ik uit eten met Maurice, Brigitte en Suzanne. Maurice en Brigitte zijn een Zwitsers koppel die via de universiteit van Heidelberg hier in het ziekenhuis van Nouna werken. Maurice is kinderarts en Brigitte verpleegster. Ik vraag Maurice naar de ziektes waar hij het meest mee geconfronteerd wordt. Op dit moment hebben bijna alle kinderen malaria, maar Maurice stelt ook vele gevallen van ondervoeding vast. Wat hem het meest frustreert, is dat hij niet over de voedzame melk kan beschikken die hij in dergelijke gevallen zou moeten voorschrijven. Het is geen gebrek aan kennis, want in Ouagadougou hebben ze de melk, maar in Nouna is ze gewoonweg niet beschikbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten