Ikzelf en Eli
Ondertussen is tijdens de kerstvakantie de eerste fase van de werken aan de lagere school van Kamiankoro afgerond. Het was abbé Simon Konkobo die me op het einde van de maand september mee naar zijn geboortedorp nam om mij de erbarmelijke staat van de dorpsschool te laten zien. Onze voorzitter keurde het dossier tot rennovatie goed en zo konden de herstellingswerken enkele dagen voor het begin van de kerstvakantie van start gaan. In een eerste fase werden 1) nieuwe dakplaten geplaatst, werden 2) de veel te kleine ramen vervangen door grote ramen geschikt voor een klaslokaal, werd 3) een korte muur langs de buitenkant opnieuw bepleisterd en werd tenslotte 4) de vloer in één klaslokaal hersteld. In een tweede fase moeten de ramen nog geschilderd worden en krijgen ook al de buitenmuren nog een nieuw kleurtje. Deze tweede fase is gereserveerd voor tijdens de paasvakantie.
De lagere school van Kamiankoro na de eerste fase van de werken
Spijtig genoeg werd tijdens de uitvoering van de werken vastgesteld dat de aannemer die de school heeft gebouwd, echt slecht werk heeft afgeleverd en dat de school zich in een slechtere staat bevindt dan we aanvankelijk dachten. Dit is iets wat de aannemer die het bestek voor de herstelling heeft opgesteld, niet kon voorzien. Zo blijkt de bepleistering van de drie overige buitenmuren ook van slechte kwaliteit en zou deze eigenlijk vervangen moeten worden, anders dreigt de school binnen een paar jaar in haar blootje te komen staan. Verder moet ook de vloer van de twee overige klaslokalen en het directielokaal herwerkt worden. Alles tezamen weeral goed voor een bedrag van 1980 euro. Gelukkig blijken de stenen van de muren wel van goede kwaliteit, zodat we niet moeten vrezen dat de muren het na een tijdje begeven. Een heel vervelende zaak eigenlijk, maar we worden maar weer eens met onze neus op de feiten gedrukt. Het is nu eenmaal de realiteit dat een aantal schoolgebouwen zich in slechte staat bevinden, en klaslokalen die kwalitatief slecht gebouwd zijn, dienen het onderwijs op lange termijn niet.
De achterkant van de school van Kamiankoro
Gelukkig is het lasatelier wel goed gebouwd en draait het inmiddels op volle toeren. Er komen steeds meer bestellingen binnen en dat vind ik zeer fijn, want dan moet ik die niet meer zelf gaan zoeken. Het is waar dat de producten van ons lasatelier iets duurder zijn dan die van de overige ateliers in Nouna, maar daarvoor zijn ze ook van betere kwaliteit. En het is dit laatste dat onze klanten beginnen te begrijpen. Kwaliteit heeft nu eenmaal zijn prijs.
Lassen met kappen
Het materiaal dat voor kerstmis is gearriveerd, komt goed van pas. Een laskap, werkhandschoenen, een veiligheidsbril en oordoppen voor elke leerjongen is eigenlijk basisuitrusting, maar hier in Nouna zo uitzonderlijk. Innocent, bricoleur eerste klas, heeft de compressor die we van Tim Caeyers hebben gekregen voorzien van twee manometers. Hij is nu nog op zoek naar een verfpistool waarmee we onze afgewerkte stukken kunnen spuiten. Voor de rest werkt de compressor perfect. Bedankt hiervoor, Tim!
Een compressor in form!
Wat de leerjongens betreft, ben ik vooral tevreden over de vooruitgang van Mustapha. Ik heb voor hem in Ouagadougou nog leesboeken gevonden die ook gebruikt worden in de lagere school. Aangezien hij nu alle letters kent en het schrijven bijna volledig onder de knie heeft, maakt hij snel vooruitgang in het boekje van het eerste studiejaar. Nu komt het accent vooral te liggen op het lezen en de uitspraak, en de moeilijke combinaties van letters. De grote vooruitgang voor Mustapha ligt vooral in het feit dat hij effectief de dingen die we hem aanleren, begint te onthouden. Dat was het grote probleem in het begin. Ik was mij hier eerst niet zo van bewust, maar zonder geheugen kan je niets leren, en een sterk geheugen kan een sterk wapen zijn! In ieder geval stelt Mustapha het geduld van Innocent niet meer zo op de proef. Wat de praktijk betreft zijn Mustapha en Boureima, na een eerste periode van het aftekenen en snijden van stukken, nu ook begonnen met het lassen. Amadou is ondertussen begonnen met het lassen van licht metaal. Tenslotte stelde zich nog een klein probleem van punctualiteit, maar ook op dat vlak hebben de drie nu hun les wel geleerd.
Mustapha met zijn onderwijzer
Voor het project van de zaal van de foyer ‘Terre des Enfants’, waar ik einde december nog reclame voor gemaakt heb (zie artikel hieronder) is er ook goed nieuws. Onze voorzitter heeft toegezegd om het nodige geld over te maken om de zaal af te werken. Ondertussen had ik zelf al aan de betrokken aannemer de opdracht gegeven om de versteviging van de pijlers die hij in een bestek voorzien had, uit te voeren. De versteviging van deze pijlers is noodzakelijk om het dak te kunnen dragen, aangezien in tweede instantie werd beslist om het dak niet te ondersteunen met pijlers in het midden van de zaal zelf. Dit zou namelijk de ruimte in de zaal te veel beperken. De pijlers zijn dus nu verstevigd, wat betekent dat het dak kan gemonteerd worden. Wanneer het geld gearriveerd is, kan Innocent in een volgende fase dan beginnen met de productie van de ramen en de deuren. Daarna moet er nog cement aangekocht worden om de vloer af te werken.
De verstevigde pijlers van de zaal van de foyer 'Terre des Enfants'
In januari ben ik zelf voornamelijk bezig geweest met de organisatie van de voorlichtingscampagne in het kader van de strijd tegen AIDS en HIV-virus. Zoals jullie wel weten, wil ik met mijn theatergroep van Goni een theaterstuk voorbereiden om in vijf dorpen aan sensibilisering te doen. Een dergelijke organisatie vraagt veel over en weer gebel om de agenda’s van de betrokken animatoren en het vormingscentrum op elkaar af te stemmen. Gelukkig is deze fase nu achter de rug en is heel de planning af. Dit betekent dat er van 15 tot en met 20 februari opnieuw een theatervorming zal plaatsvinden in het vormingscentrum ‘Badenya’ te Nouna. Tijdens deze vorming zal er met de groep van Goni een theaterstuk in elkaar gestoken worden met als thema’s: 1) informatie over en promotie van voorbehoedsmiddelen, 2) informatie over en promotie van de mogelijkheid tot een vrijwillige AIDS-test en 3) informatie over de stigmatisering van AIDS-zieken. Dit alles zal gebeuren onder de deskundige leiding van Moussa Sangaré, animator bij de plaatselijke radio ‘Kossi Kibaru’ en tevens gediplomeerd theatervormer. Moussa zal hierbij voor de training van de acteurs bijgestaan worden door de twee acteur-animatoren van het gezelschap TRAS théatre uit Bobo-Dioulasso, Draman en Koro, die de vorming het afgelopen jaar in maart gegeven hebben.
Dit theaterstuk zal onder begeleiding van twee animatoren van de Association Traid Union des Jeunes Burkinabés (ATUJB) uitgevoerd worden in vijf dorpen volgens de volgende kalender (noteer dit alvast in uw agenda, je weet nooit of je in de buurt bent!):
- Zondag 22 februari 2009 in Goni;
- Zaterdag 28 februari 2009 in Kamadena;
- Donderdag 05 maart 2009 in Toni;
- Maandag 09 maart 2009 in Dara;
- Zaterdag 14 maart 2009 in Bankoumani.
Het is alvast de bedoeling om er iets interactief van te maken, de bijdrage van het publiek is in ieder geval belangrijk. De voorstellingsdagen zijn ook in functie daarvan gekozen. In de meeste gevallen is het de marktdag van het betrokken dorp, waardoor er alleszins voldoende kijklustigen aanwezig zullen zijn. Iedereen is welkom en de toegang is gratis!
De verantwoordelijke van ATUJB, Daouda Ouédraogo, heb ik leren kennen via Carolin, een Duits meisje van 18 dat de afgelopen vijf maanden samen met de vijf AIDS-organisaties die Nouna rijk is, een aantal projecten heeft uitgewerkt die ze bij haar thuiskomst zal voorstellen aan haar organisatie ‘One World, One Hope’. Deze Duitse organisatie ondersteunt AIDS-zelfhulpgroepen, maar had nog geen projecten in Burkina Faso. Einde januari is Carolin terug naar huis vertrokken en nu is het afwachten welke projecten zullen goedgekeurd worden. Aangezien het voor ‘One World, One Hope’ altijd interessant is om iemand ter plaatse te hebben, heb ik voorgesteld een oogje in het zeil te houden voor die projecten die effectief gesponsord worden. Dat biedt mij, met het oog op eigen toekomstige projecten, ook de gelegenheid om sneller in deze materie en de actuele situatie in Nouna ingewerkt te geraken.
De Duitse Carolin en de Italiaanse Suzanna
Tenslotte heb ik de afgelopen twee weken ook nog twee Belgen over de vloer gehad. Gert en Veerle zijn voor tien maanden met hun Landrover onderweg in West-Afrika. Begin september zijn ze in België vertrokken en na Frankrijk, Spanje, Marokko, Mauritanië, Senegal en Mali zijn ze nu ook in Burkina Faso aangekomen. Ze zijn op weg naar de tante van Gert in Kameroen. Gert en Veerle heb ik leren kennen op een bijeenkomst van Poco à poco, de muziekgroep voor gehandicapten waar ook mijn zus Sara bij speelt. Ik heb hen mijn nummer gegeven en gezegd dat ze altijd mochten langskomen wanneer ze in de buurt zouden zijn. En tot mijn verbazing belde Gert mij enkele weken geleden op om te zeggen dat ze onderweg waren…
Gert en Veerle
Landrover met tent op camping Jonas
Gert en Veerle slapen in een tent op het dak van hun Landrover en dat is zeer praktisch, want dan kan ik hen gewoon in mijnen ‘hof’ laten kamperen. Op zondag 18 januari neem ik hen mee naar Goni, waar mijn theater- en dansgroep een voorstelling voor eigen publiek geeft. Op dat moment hebben ze reeds kennisgemaakt met Innocent en zijn leergasten in het lasatelier. Gert, ook een bricoleur eerste klas, voelt zich al meteen op zijn gemak. In de loop van hun verblijf krijgen ze een blik achter de schermen van het leven en mijn leven hier in Nouna. Gert en Veerle leren vrienden en collega’s kennen, bezoeken mijn school en de foyer ‘Terre des Enfants’, en eten tô. Veerle leert zelfs van het buurmeisje Viviane om zelf tô te maken, zodat ze dit dan daarna ook voor Gert kan klaarmaken! En blijkbaar bevalt het leven in Nouna hen wel, want enkele dagen worden uiteindelijk twaalf dagen logeren op camping ‘Jonas’. Ik vind het allemaal prima en laat mij ondertussen nog eens culinair verwennen . Gert en Veerle, het was fijn om jullie op bezoek te hebben. Goede reis en tot later! Wie de reis van deze avonturiers wil volgen, kijkt op hun blog www.tamtamafrikan.be.
Veerle en Viviane bij het klaarmaken van de tô
Bravo Veerle: dat wordt smullen!
Toeschouwers bij het spektakel in Goni
...en nog meer toeschouwers
1 opmerking:
Als er mensen zijn die geintressseerd zijn In Afrikaanse kunst en of Afrikaanse maskers. IK heb een weblog opgebouwd, die wel nog bijlange niet af is . Er komen nog veen afbeeldingen die ik heb genomen van afrikaanse maskers enzo...
zie naar: Afrikaanse maskers
Een reactie posten