Het schoolterrein van Goni (vlnr): de bureaus, het klasgebouw en de bibliotheek
Het gebouw met vier klaslokalen
De werken te Goni zijn goed gevorderd. Al de gebouwen zijn nu van een dak voorzien. Tijdens mijn bezoek zijn de arbeiders bezig de laatste twee woningen langs de buitenkant te bepleisteren. Vervolgens zullen alle muren nog met een bepaalde kleur afgewerkt worden. Langs de binnenkant resten er nog vloer- en schilderwerken. De verantwoordelijke van de werf kan echter nog geen precieze einddatum geven, wanneer de school volledig klaar zal zijn.
Pleisterwerken aan een leraarswoning
Pleisterwerken aan een leraarswoning
Pleisterwerken aan een leraarswoning
Wat de schaaklessen betreft, moet ik toegeven dat het aantal geïnteresseerde jongeren een beetje (fors) is teruggelopen (:-(), maar daarvoor heb ik één leerling in de plaats gekregen die met het oog op de verspreiding van het schaakspel hier in Nouna, misschien wel veel belangrijker is. Het gaat om de turnleraar, Eli Sankara, van het nabijgelegen College Charles Lwanga. Aangezien het schaakspel hier in Burkina Faso zo goed als onbekend is, heeft Eli nooit de kans gehad om het te leren. Ik kan nu gerust stellen dat hij reeds een eerste fase achter de rug heeft. Eli beheerst perfect de regels van het spel en weet hoe de verschillende stukken kunnen en mogen bewegen. Nu kan hij zich volledig op het eigenlijke spel concentreren. Ik probeer hem zo goed mogelijk te begeleiden, zodanig dat hij definitief door de schaakmicrobe gebeten wordt. Eli toont zich in ieder geval zeer gemotiveerd en heeft reeds aangekondigd dat er een dag zal komen dat hij mij zal verslaan. Ik kan alleen maar hopen dat deze dag snel zal komen. Het zal een hoogdag zijn voor het schaakspel in Burkina Faso.
Eli achter het schaakbord
Eli is afkomstig van Ouagadougou alwaar hij lid was van een atletiekclub. Hij is vast van plan om ook hier in Nouna met een atletiekclub te beginnen. Elke zondag, maandag en woensdag geeft hij training aan een aantal leerlingen van het college. Hij stelt echter vast dat zijn atleten veelal niet over de gepaste uitrusting beschikken, vooral de sportschoenen blijken een probleem te zijn. Veel leerlingen trainen dan ook op blote voeten. Eli weet me te vertellen dat tweedehands sportschoenen die uit Europa komen, van kwaliteit vaak beter zijn dan de nieuwe sportschoenen die men hier in Burkina kan kopen. Ik heb Eli dan ook beloofd om bij mijn terugkeer naar België een inspanning te doen om tweedehands sportschoenen voor zijn achttien atleten in te zamelen. Deze sportschoenen zal ik dan meenemen wanneer ik in september naar Burkina terugkeer.
De atleten van Eli
Groepstraining
In positie voor de honderd meter
En af!
Bij deze zou ik dan ook aan iedereen een oproep willen doen om eens in zijn kast te kijken om te zien of hij geen paar sportschoenen heeft staan dat nog in min of meer goede staat is en niet meer gebruikt wordt. Voor de meisjes ben ik op zoek naar de maten 39, 41 en 42, voor de jongens ben ik op zoek naar de maten 41 (3x), 42 (4x), 44 (4x) en 45 (4x). U kan mij altijd een seintje geven op mijn email-adres jonasmaas@hotmail.com en dan kom ik de schoenen zo snel mogelijk ophalen. Alvast hartelijk dank! De zwarte petjes die de atleten op de foto’s dragen, zijn geschonken door de muziekgroep Katastroof. Het was bij mijn rondgang door de Antwerpse wijk Zurenborg op zoek naar petjes dat een lid van de groep, Jos Hermans, me deze petjes cadeau heeft gedaan. Nen dikke merci hiervoor aan alle groepsleden van Katastroof! De petjes zullen de atleten alleszins behoeden voor een zonneslag…
Bij het verspringen...
Bij het verspringen
Eli schrijft de schoenmaten van zijn atleten op.
De atletiekclub 'Katastroof'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten