Op het CFP verloopt het begin van het schooljaar zonder al te veel problemen. Ik krijg wel weer een malaria-aanval van eerste categorie te verwerken, maar dankzij een efficiënt geneesmiddel (van Belgische makelij trouwens), ben ik na drie dagen al terug op de been. Ik heb drie klassen: eentje van 65 leerlingen, eentje van 52 en eentje van 27. Tijdens de eerste les in de klas van 27 schrik ik mij een hoedje: wat een rust en stilte! Het enige probleem dat zich stelt, is het nog altijd te uitgebreide programma voor een te kort schooljaar. Er zal weer wat kunst en vliegwerk aan te pas komen om het programma in de drie klassen op een min of meer aanvaardbare manier af te werken.
Met drie weken vertraging kunnen we op maandag 20 oktober 2008 eindelijk met de opleiding in het lasatelier van start gaan. De twee factoren die de vertraging hebben veroorzaakt, zijn enerzijds de installatie van een getriphaseerde elektriciteitskabel voor de stroomtoevoer in het atelier en anderzijds de aankoop van een metaalschaar in Ouagadougou.
De getriphaseerde elektriciteitskabel met bijhorende meter wordt geïnstalleerd.
Op woensdag 08 oktober 2008 zijn de mensen van de Sonabel, de Burkinese elektriciteitsmaatschappij, present om een getriphaseerde kabel en een nieuwe elektriciteitsmeter te plaatsen. Deze speciale kabel is noodzakelijk opdat de laspost en al de zware apparaten die we eventueel later in het atelier zullen gebruiken, volledig veilig kunnen functioneren. Hierna moet echter het hele elektriciteitsnetwerk in het atelier zelf nog eens nagekeken worden, want blijkbaar heeft de eerste elektricien zijn werk niet goed gedaan. Op woensdag 15 oktober 2008 arriveert dan ook de metaalschaar die we door onze goede vriend Célestin Zerbo in Ouagadougou hebben laten aankopen. Deze schaar is het laatste apparaat waarover we nog niet beschikten om alle basiswerkzaamheden te kunnen uitvoeren.
De nieuwe elektriciteitsmeter
Het team van het lasatelier: Amadou, Boureima, Innocent en Mustapha
(met de nieuwe metaalschaar rechts vooraan)
Zoals gezegd zullen we de komende twee jaar drie leerlingen in het lasatelier vormen. Onze drie gasten hebben een heel verschillend niveau. De eerste heet Amadou Koné, is 21 jaar oud en is naar school geweest tot het vierde jaar middelbaar. Hij heeft al enkele jaren ervaring in een ander lasatelier opgedaan, waardoor hij reeds zeer nauwkeurig metaal kan snijden, maar hij heeft nooit de kans gekregen om ook te lassen. De tweede heet Boureima Zon, is 18 jaar oud en is naar school geweest tot het tweede jaar middelbaar. Boureima heeft geen enkele ervaring en is dan ook een nieuwkomer in het vak. Zijn voordeel is echter wel dat hij vlot Frans spreekt. Onze derde leerjongen daarentegen, Mustapha Balima, zoon van de imam van de grote moskee in Nouna, spreekt enkel Djoula en is nooit naar school geweest. Hij kan dus lezen noch schrijven. Ook op het vlak van lassen heeft hij geen enkele ervaring. Het is ongetwijfeld Mustapha die onze grootste uitdaging wordt. Aangezien de praktijklessen in het Frans verlopen (met eventuele vertaling voor Mustapha in het Djoula), heb ik besloten om mij op het vlak van de theoretische ondersteuning in de eerste plaats met Mustapha bezig te houden. Mustapha moet zo snel mogelijk Frans leren lezen en schrijven om zo zijn achterstand ten opzichte van de andere twee weg te werken. Het is wel de bedoeling dat de drie gasten mekaar op alle vlakken wederzijds ondersteunen en aanmoedigen.
Amadou en Mustapha bij het snijden van metaal
Georges Kouda, verantwoordelijke van de foyer 'Terre des Enfants'
Ondertussen ben ik ook gecontacteerd door Georges Kouda, de stichter en verantwoordelijke van de foyer ‘Terre des Enfants’ hier te Nouna. Zoals ik vorig jaar reeds aangehaald heb, is de huisvesting van leerlingen in Nouna een groot probleem. Leerlingen van binnen en buiten de provincie vinden in Nouna maar moeizaam een plaats waar ze rustig kunnen studeren zonder al te veel afgeleid te worden door de risico’s van de ‘grote’ stad. In de foyer ‘Terre des Enfants’ van Georges Kouda leven een 50-tal jongeren, waarvan de ouders moeite hebben om de huisvesting van hun kinderen te betalen, in gemeenschap samen. Het gaat om een 30-tal jongens en een 20-tal meisjes.
Zicht op de slaapzalen van de jongens
De foyer bestaat sinds 2002, het jaar waarin Georges Kouda, onderwijzer in het dorpje Bouni, met een 20-tal van zijn pupillen naar Nouna is verhuisd om hen te ondersteunen bij de toegang tot het eerste jaar middelbaar onderwijs. Sinds 2003 heeft Georges van de stad Nouna een terrein van 4700 m² ter beschikking gekregen waarop ondertussen met de hulp van een Franse vzw een hele infrastructuur is uitgebouwd om leerlingen te huisvesten. Zo beschikt de foyer vandaag de dag over 4 slaapzalen, 2 logementen, een bibliotheek, een keuken, een studiehal die ook kan dienst doen als eetzaal, twee containers die dienst doen als magazijn en een atelier.
De algemene vergadering bij het begin van het schooljaar
Een dergelijk initiatief kan natuurlijk altijd hulp gebruiken en Georges laat het dan ook niet na om mij zijn foyer voor te stellen. Op zaterdag 11 oktober 2008 breng ik een bezoek aan de foyer en tijdens de ‘algemene vergadering’ aan het begin van het schooljaar die die dag plaatsvindt, stel ik vast dat een 10-tal van mijn leerlingen op het CFP ook in de foyer verblijven. Ik ben natuurlijk niet de man van de grote middelen en vraag Georges wat ik concreet voor de foyer zou kunnen betekenen. Ik vertel hem van het lasatelier dat we gebouwd hebben en stel hem voor om eventueel wat uitrusting voor de foyer te fabriceren. Georges pikt hier gretig op in en zegt me dat een aantal schoolbanken altijd welkom zijn. Ik stel voor om drie schoolbanken te fabriceren, wat meteen ook een goede praktijkoefening is voor onze gasten in het atelier. Georges weet dit voorstel ten zeerste te appreciëren.
Leerlingen van de foyer 'Terre des Enfants'
Boureima en Amadou bij het lassen van onderdelen voor de schoolbanken
Zo gezegd, zo gedaan. Op maandag 20 oktober kan ik Innocent en onze leerjongens al meteen aan het werk zetten. Tegelijk zullen ze ook nog wat uitrusting voor het lasatelier zelf fabriceren, nl. drie tafeltjes met elk een stoel voor de theoretische lessen en een kast. Zelf neem ik Mustapha een aantal uren apart om zijn Frans bij te spijkeren.
Het plan van de schoolbanken op het bord van het atelier
Boureima, Mustapha, Innocent en Amadou op de schoolbanken die ze zelf gefabriceerd hebben
Op zaterdag 1 november 2008 zijn de drie schoolbanken klaar. De banken gaan echter niet de deur uit vooraleer ik een foto genomen heb van onze gasten op de schoolbanken die ze zelf hebben in elkaar gestoken. In de namiddag komen de leerlingen van de foyer de schoolbanken met ezel en kar ophalen. De drie banken zullen in de bibliotheek van de foyer geplaatst worden, waar ze hopelijk vele jaren zullen kunnen dienen…
De leerlingen van de foyer 'Terre des Enfants' met hun drie nieuwe schoolbanken
maandag 3 november 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten